Wolkenwei

Daan gaat vaak naar de wolkenwei. Het is fijn om naar de wolken te kijken, maar ook verdrietig: de wolken lijken soms op mensen die er niet meer zijn...

Een verhaal over gemis, verdriet en hoop.

ISBN 9789087821159 | Formaat 21 x 24 cm | 32 pag. | Gebonden | NUR 273

Recensie(s)

Daan gaat vaak naar de wolkenwei. Het is fijn om naar de wolken te kijken, maar ook verdrietig: de wolken lijken soms op mensen die er niet meer zijn… Een verhaal over gemis, verdriet en hoop.

Vormgeving en illustraties
De illustraties op de hardcover omslag en in het boek zijn kleurrijk en sprekend, en vormen samen met de tekst een hele mooie eenheid. De tekst is geschreven in ‘wollige’, witte stijl.  Je ziet als lezer de wolken om je heen.  Michel de Boer weet elke ‘wolk’ een gezicht te geven. Als lezer is het weer even alsof je op je rug ligt in het gras. Je kijkt naar de wolken en geeft elke wolk een naam.

Taalgebruik
De tekst is geschreven in rijmvorm, rijmschema abcb. Elly heeft zorgvuldig en liefdevol gekozen voor meerdere ‘wollige’ woorden.  Zo laat zij ook hier haar weer haar creatieve talent zien.

Christelijke karakter
Dit verhaal heeft een duidelijke boodschap van hoop. Je hoeft niet te huilen, met mij gaat het goed!  Eens zullen we de mensen die we zo missen, terugzien in de hemel.

Doelgroep
Wolkenwei is een heerlijk prentenboek om aan je kleuter voor te lezen. Het thema ‘gemis’ is laagdrempelig en de boodschap van hoop spreekt door het hele boek heen.

Bijzonderheden
Dit boek is geïnspireerd op het liedje 'Wolken' van Elly Zuiderveld.

Elly Zuiderveld en Michel de Boer werkten eerder samen aan het project ‘Opa Knoest’ waarvan meer dan 350.000 boeken zijn verkocht.

Leesbeleving en leesplezier
Een prachtig prentenboek met een boodschap van hoop. Dit prentenboek is een ‘kunstwerk’ qua vormgeving en woordkeus.  Vergeet niet samen te luisteren naar het prachtige lied: Wolken, dat maakt dit mooie verhaal helemaal compleet.

EW, christelijkekinderboeken.nl

In dit verhaal maken we kennis met Daan. Daan houdt van tekenen. Het liefste tekent hij wolken. Soms zijn wolken gewoon wolken, maar soms lijken wolken ook op dingen, dieren of mensen. Daan heeft een lievelingsplekje onder de boom in de wolkenwei. Daar bestudeert hij de wolken en ziet er allerlei gezichten van mensen in. Ook het gezicht van opa. Daan wordt daarvan blij en verdrietig tegelijk. Als Daan opa in de wolken ziet is hij blij opa even te zien, maar voelt hij zich ook verdrietig omdat hij opa mist want opa is dood. De illustraties van Michel de Boer beslaan telkens een hele spread en hebben een andere uitstraling dan zijn illustraties in bijvoorbeeld ‘Opa Knoest’. Per spread staan er vier korte regels tekst, die rijmen en daardoor prettig voorlezen. In deze simpele opzet wordt op een mooie manier voor jonge kinderen een beeld van verlies en gemis geschetst. Maar ook hoe je hiermee om kunt gaan en hoop kunt houden. Mooi vormgegeven en betekenisvol verhaal met aanknopingspunten voor gesprekken over rouw en gemis, die je met jonge kinderen niet makkelijk en laagdrempelig voert. Vanaf ca. 3 jaar.

PM, NBD|Biblion

Het is altijd heel fijn als prentenboeken voor een brede leeftijdsdoelgroep zijn. En volgens mij is dat bij dit prachtig geïllustreerde prentenboek zeer zeker het geval. Het onderwerp is ook wel verdrietig maar met korte teksten op rijm heel mooi weergegeven. Daan tekent heel graag en dan tekent hij altijd heel graag wolken. Als hij een wolk getekend heeft doet die hem heel veel aan zijn opa denken. Zijn opa waar hij die mooie fiets van kreeg. Dan fietst Daan weg naar zijn lievelingsboom in de Wolkenwei. Hij ziet nog heel veel wolken in de lucht en er zijn meerdere waar Daan een gezicht in ziet van iemand die er niet meer is. Hij ziet gelukkig ook de lachende mond van opa die tegen hem praat. Daan is blij maar ook verdrietig want

dan wou je wel

dat je daar eventjes was.

Eventjes maar

in de wolken was.

Een prachtig verhaal met heel indrukwekkend mooie illustraties waarvan ik zeker weet dat je ze op de kleuterschool maar ook in de iets hogere groep kan laten zien bij het voorlezen.

Ineke van Nipsen, recensent Libris Kinderboekeninspiratie 

Daan gaat vaak naar de wolkenwei. Het is fijn om naar de wolken te kijken, maar ook verdrietig: de wolken lijken soms op mensen die er niet meer zijn..⁣⁣

⁣⁣Mening: Wauw! Tranen in mijn ogen.. Van een prentenboek.. Ja, echt waar! Dit prentenboek is zo mooi, zo puur, dat de beschreven emoties echt binnenkomen. Je voelt het gemis van Daan, zijn verdriet, maar ook de fijne herinneringen die hij heeft aan de mensen die hij mist. ⁣⁣

⁣⁣De rijmende zinnen zorgen ervoor dat het verhaal prettig is om voor te lezen. De zinnen zijn kort en de illustraties bevatten enkel de belangrijkste beelden voor het verhaal. Knap hoe Elly Zuiderveld en Michel de Boer door af te zien van overbodige details, juist de kern van dit verhaal zo mooi hebben neergezet! ⁣⁣

⁣⁣Wolkenwei zou eigenlijk in iedere boekenkast, thuis en op school, aanwezig moeten zijn. Zodat ieder kind dat iemand mist, steun kan zoeken bij Daan en zijn wolkenwei. Dit boek kan daarbij ook goed helpen als introductie om het gesprek met kinderen aan te gaan over gemis en verdriet. ⁣⁣

Kinderboekenhoekje, Elise de Kleuver (Moeder, orthopedagoog , juf)

Wolkenwei begint met een illustratie van een grappig huisje. In dit huisje woont Daan. Daan is direct te herkennen in de illustratie want bij het raam waar hij aan het tekenen is, brandt een lichtje. Vervolgens lees je hoe Daan allerlei wolken tekent. Dan tekent hij een wolk die wel heel erg op zijn overleden opa lijkt. Daan stapt op zijn fiets om naar de wolkenwei te gaan om zo een beetje dichter bij de hemel te zijn, waar zijn opa is.

Het boek is mooi op rijm geschreven wat prettig voorleest. Ook zijn sommige woorden vetgedrukt, wat maakt dat je hier tijdens het voorlezen automatisch extra aandacht op legt.

De illustraties in Wolkenwei zijn erg mooi om naar te kijken. Ze zijn gedetailleerd en vrolijk. Het kleurgebruik vind ik erg mooi. Zoals eerder gezegd is te zien dat er een lampje brandt in de kamer waar Daan aan het tekenen is. Op een andere pagina is te zien hoe Daan aan het fietsen is en hiernaast zie je opa fietsen, als een soort schim. Dit zorgt dat direct duidelijk is dat opa er niet echt is, maar in de gedachten van Daan.

5 sterren

Eline van der Plaat, Boekiewoogie

Een prentenboek waar je even stil van wordt. Soms kom je een prachtige combinatie van illustraties, tekst en onderwerp tegen. Dan kan je alleen maar reageren met 'ach, wat mooi'.

Daan tekent vooral wolken. Want wolken lijken op de buurvrouw, een hond, een zwaan, een beer en op opa. Opa is er niet meer en nu lijkt het net alsof hij zegt 'het gaat goed met mij'. Als de opa-wolk langzaam verdwijnt en je alleen nog opa's hoed ziet komt er een traan uit het oog van Daan. Hij klimt omhoog in de boom en staart naar de wolken. Soms... soms... lijkt het dan net of hij bijna in de hemel is.

Een breekbaar verhaal met een breekbaar jongetje. Maar toch ook met troost en hoop waardoor Daan, aan het eind, lekker kan slapen.

Een mooie gespreksstarter voor in de klas, één op één of in het gezin. Om over een opa, oma of ander geliefd persoon te spreken die er niet meer is. 'Ben je ook verdrietig, net als Daan?' 'Hoe voel je je als je aan hem denkt?' 'Wat was het leukst wat je deed met opa'. En misschien kan je het ook hebben over de toekomst, wanneer je hem weer ziet. 

Tussendoor komt ook het kijken naar wolken voorbij. Het geeft Daan een vrij gevoel. Zoveel lucht, zoveel wolken en ze kunnen ook nog vanalles voorstellen. Het boek past ook bij thema het weer. En bij je lievelingsplek. Een plek waar je naar toe kan gaan als je verdrietig bent of geëmotioneerd. Hebben jullie ook zo'n plek in de (omgeving van de) klas?

Dankjewel  Buddy Books voor dit ontroerende recensie-exemplaar! 

Juf Tabhita

In de wolken… 

Kijk jij weleens naar de wolken?
Daan wel.
En hij ziet dan allerlei vormen en figuren. En soms? Dan ziet hij zijn opa. Die leeft niet meer.

Dit prachtige, net nieuwe prentenboek is geschreven door Elly Zuiderveld. En het is zo geschikt om met je onderbouw groep een gesprekje te hebben over gemis, verdriet en hoop.

Ik zie voor me hoe je met je groep naar buiten gaat en en op je rug in het gras naar de wolken gaat kijken.
Om dan te filosoferen: 'wat zou er achter de wolken zijn?' of 'waar lijken wolken op?'

Wolken zijn sowieso een mooie metafoor om verdrietige gevoelens te bespreken. Want net als wolken niet de hele dag blijven, trekt ook een verdrietig gevoel of sombere bui weer weg.

Kinderen kunnen tekenen of schilderen wat ze in de wolken zien. En misschien moeten ze ook denken aan iets of iemand die ze missen?

Dit prachtige boek draagt vast bij aan veel mooie momenten in je groep de komende periode. De tijd waarin dagen als 'Allerzielen' (2 november) of Eeuwigheidszondag (26 november) goede aanknopingspunten zijn om als school stil te staan bij rouw en verlies.

Verliesjuf l leren voor het leven l